Gastcollege

Dit maal een gastcollege door de heer J. Van den Eynde:

Heya, upon request schrijf ik hier ook een stukje- en ook omdat ik d’r zin in heb…

Eerst en vooral wil ik nog even kwijt dat ik dit blog DE MAX vind, zoals ze dat zo schoon in Gent kunnen zeggen. Ik vind Richard vlot en humoristisch schrijven- en bovendien nog accuraat ook! (Getuige het mini-mapje van de asfaltweg- Ik lolde hard) Origineel was het idee dat ik ook mijn versie ging neerpennen, maar ik had zoiets van Richard heeft het meeste al gezegd- vandaar mijn briljante idee van te starten van de teksten van Richard en daar dan ergens mijn commentaar tussen te wringen… Het failde. ^_^ Dat deed ik dus maar niet. Maar ik zal in ieder geval de finale reporten alhier. Wel nadat de uitzending is geweest, ik heb immers geen notities genomen.

Ik wil het even over stereotypen hebben- de doom van deze onverschillige maatschappij. (Overigens ging ook mijn comedy-act daarover, en niet mainly omdat ik een BORSTENMAN ben :p) Ik geef een voorbeeld. Zowel ik als Richard zijn/waren langharig werkschuw tuig (Vlaamsche uitdrukking). Beide roodharig, een baard en metaalliefhebbers. Voor de kijker evident dat we bound to be bestest fwiends foreva waren. Ik kan u verzekeren: niets is minder waar. Toen Richard dag 0 het hotelletje in Bouillon binnenkwam in zijn legervest en bepatchte rugzak binnenkwam, had ik echt zoiets van WEE TEE EF. De eerste dagen liep ik godganse dagen met Pieter te zeveren en te zeiken- En het is pas sinds Pieter het huis verliet dat we eigenlijk zijn beginnen praten tegen elkaar. Richard was dus tweede keus. Maar wel’n heel goeie keus. Met Pieter praatte ik amper over serieuze onderwerpen, met Richard wel. (Je weet wel: FAPPEN en TETTEN enzo… En als Jeroen dan een Jeroen pullde, konden we terug normaal doen. ^_^)

In ieder geval, ik ben aan het afwijken. Iemand die ons beide niet kent zou zeggen van damn jullie lijken veel op elkaar. Again: niets is minder waar. Het gaat gewoon mis op Hollander vs. Vlaming, zelfs al is het een Hollander die het meerendeel van zijn tijd in Vlaanderen spendeert. Het beste voorbeeld voor mij blijft toch gewoon Dieuwke. Richard en Dieuwke hadden iets dat dicht tegen een relatie begon aan te leunen terwijl ik al blij mocht zijn als ik twee minuten normaal met d’r kon converseren- je weet wel, zonder mekaar in de haren te vliegen en naar mekaar luisteren en zo. Nog een leuke: we luisteren allebei naar metalen- welja, tot zover de overeenkomsten. Ik hou oneindig veel meer van vrouwelijke gothic zangeressen, en ik neig ook meer naar de electro naarmate de jaren verstrijken. Nu ja, af en toe nog eens een Fear of the Dark brullen kan er nog wel af, hetgeen we dan ook regelmatig deden. Zo ook Belgian Associaly, hetgeen zelfs er bij de Beauties ingekoloniseerd was. ^_^

Jammer genoeg wil de gemiddelde VTM- en RTL-kijker stereotypes. Dus dat krijgen ze ook, vooral in de eerste afleveringen dan. Je krijgt een ellenlange eliminatieronde, waardoor er net genoeg zendtijd over is om op een drafje een paar 2D-karakters weer te geven. Jammer genoeg is dit de realiteit van goedkoop televisiemaken. Nevertheless vind ik het programma wel lachen hoor, tot op het punt dat het over mij gaat. Mja, ik ben dus blijkbaar toch nog menselijk. ^_~

Jelle.